Autor: `Allâmah Hâfidh bin Ahmad al-Hakamî

Izvor: Ma`âridž-ul-Qabûl (1/336-337)

Peti uslov je istinitost koja je suprotnost laži. To znači da se Šahâdah izgovara istinito iz srca da bi (srce) onda bilo u skladu sa jezikom. Allâh عَزَّ وَجَلَّ je rekao:

أَحَسِبَ النَّاسُ أَنْ يُتْرَكُوا أَنْ يَقُولُوا آمَنَّا وَهُمْ لَا يُفْتَنُون وَلَقَدْ فَتَنَّا الَّذِينَ مِنْ قَبْلِهِمْ ۖ فَلَيَعْلَمَنَّ اللَّهُ الَّذِينَ صَدَقُوا وَلَيَعْلَمَنَّ الْكَاذِبِين

“Zar misle ljudi da će biti ostavljeni na miru ako kažu: ‘Mi vjerujemo!’ i da u iskušenje neće biti dovedeni? A Mi smo u iskušenje doveli i one prije njih, pa će Allâh, doista, znati (ukazujući na) one koji govore istinu i one koji lažu.” (29:2-3)

Pored toga je Allâh تَعَالَى rekao o munaficima koji su lagali:

وَمِنَ النَّاسِ مَنْ يَقُولُ آمَنَّا بِاللَّهِ وَبِالْيَوْمِ الْآخِرِ وَمَا هُمْ بِمُؤْمِنِين يُخَادِعُونَ اللَّهَ وَالَّذِينَ آمَنُوا وَمَا يَخْدَعُونَ إِلَّا أَنْفُسَهُمْ وَمَا يَشْعُرُون فِي قُلُوبِهِمْ مَرَضٌ فَزَادَهُمُ اللَّهُ مَرَضًا ۖ وَلَهُمْ عَذَابٌ أَلِيمٌ بِمَا كَانُوا يَكْذِبُون

“Ima ljudi koji govore: ‘Vjerujemo u Allâha i drugi svijet’, a nisu vjernici! Oni (svojim djelima misle da) varaju Allâha i one koji vjeruju, iako, ne osjećajući to, sami sebe varaju. U srcima njihovim je bolest i Allâh im povećava bolest. Njih čeka patnja bolna za ono što su lagali.” (2:8-10)

Često se desi da Allâh spominje njihovo stanje i otkriva ih. Allâh تَعَالَى to između ostaloga čini u sûrama al-Baqarah, Âl `Imrân, an-Nisâ’, al-Anfâl, at-Tawbah – i u cijeloj sûri o njima itd.

al-Bukhârî i Muslim bilježe od Mu`âdha bin Džebela رَضِيَ اللهُ عَنْهُ da je Allâhov poslanik ﷺ rekao:

مَا مِنْ أَحَدٍ يَشْهَدُ أَنْ لاَ إِلَهَ إِلاَّ اللَّهُ وَأَنَّ مُحَمَّدًا رَسُولُ اللَّهِ صِدْقًا مِنْ قَلْبِهِ إِلاَّ حَرَّمَهُ اللَّهُ عَلَى النَّارِ

“Ne postoji niko ko istinito svjedoči iz svoga srca da ne postoji istinski bog osim Allâha i da je Muhammad Allâhov rob i poslanik, a da Allâh njemu neće zabraniti vatru.” (al-Bukhârî 128 i Muslim 32)

Da bi ovaj Šahâdah spasio osobu od Džehennema, zahtijevao je da se izgovori istinito iz srca. Bezvrijedno ga je izgovoriti ukoliko on nije u skladu sa srcem.